Που οφείλεται η μελαγχολία των Χριστουγέννων;

απο Irene's Healthy Life

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, γιορτές που για τον δυτικό κόσμο μας συνδυάζονται με φώτα, στολισμούς, πολλές οικογενειακές συγκεντρώσεις, αίσθημα χαράς αλλά και ένα κύμα καταναλωτισμού σε φαγητά και ψώνια. Κατά την περίοδο των εορτών για κάποιους, ίσως τους περισσότερους ανθρώπους παρατηρούνται συναισθήματα θλίψης που δεν σχετίζονται με καμία μορφή παθολογίας, αλλά με υπαρξιακά κυρίως ζητήματα. Τι συμβαίνει λοιπόν κι ενώ το κλίμα και το μήνυμα είναι θετικό και χαρούμενο εντούτοις η θλίψη παραμένει και εντοπίζεται σε ένα μεγάλο κομμάτι?

Κάθε θλίψη είναι μοναδική όσο και κάθε ύπαρξη σε τούτο το σύμπαν και έχει τη δική της ιστορία. Ωστόσο πολλά κοινά συναισθήματα ενώνουν τους ανθρώπους. Κατά την περίοδο των εορτών αναβιώνουν οι αναμνήσεις και τα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας, οι σχέσεις μας με τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής μας. Ήταν τότε που η μαγεία ήταν ζωντανή στη ζωή μας και οι αναμνήσεις μας έχουν κάτι από το μοίρασμα, τις γεύσεις ,τις μυρωδιές αλλά και την αίσθηση φροντίδα και ασφάλειας.

Γίνεται λοιπόν μια πιο άμεση επαφή με το εσωτερικό παιδί που υπάρχει ακόμη μέσα στον καθένα μας.

Αυτό μπορεί να γεννά μια θλίψη που να συνδέεται με την νοσταλγία, τον νόστο δηλαδή της επιστροφής σε μια περίοδο ξεγνοιασιάς, αν αυτή ήταν υπαρκτή για εμάς στη ζωή μας. Μαζί παράλληλα ανασύρονται οι ανάγκες και οι επιθυμίες που έχουν μένει ακάλυπτες, οι  σχέσεις που κατά το παρελθόν έχουν μείνει ανολοκλήρωτες, επώδυνα συναισθήματα που δεν έχουν τακτοποιηθεί και έχουν αποσυρθεί.

Πολλά από τα πρόσωπα που συνδεόμασταν στο παρελθόν, μπορεί στο τώρα να μην είναι μαζί μας και αυτή η γλυκόπικρη θλίψη να χωρά την χαρά και την λύπη μας. Αλλά και πιο πρόσφατες απώλειες μπορούν να επιτείνουν την θλίψη και το αίσθημα κενού. Ωστόσο παλιές και νέες απώλειες, μπορούν να ενεργοποιήσουν έναν νέο κύκλο θρήνου και το άτομο να επαναβιώνει συναισθήματα επώδυνα θλίψης.

Η μοναξιά είναι επίσης ακόμη ένα στοιχείο που δύναται να μας επιφορτίσει με συναισθήματα θλίψης, καθώς παρατηρείται ότι τα μοναχικά άτομα βιώνουν με μεγαλύτερη ένταση την μοναξιά τους κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Η θλίψη των εορτών μπορεί να συνδέεται ακόμη με τον απολογισμό που γίνεται στο τέλος κάθε χρονιάς, ιδιαίτερα αν είμαστε συνδεδεμένοι με την επίδοση και την τελειοθηρία , τότε η στάση απέναντι στον εαυτό μας θα είναι ιδιαίτερα κριτική.

Διαβάστε επίσης: Θυμός: ο εσωτερικός πληροφοριοδότης που μας ωθεί σε δράση.

Η θλίψη έχει και μια όψη κοινωνική και πολιτισμική. Η επιβολή ενός καταναλωτισμού που προτάσσει η σύγχρονη κομφορμιστική κοινωνία, η εστίαση στην εξωτερική εικόνα και στη σχέση μεταξύ ευτυχίας και κατανάλωσης υλικών, όπως προβάλλεται ως μέσο ευχαρίστησης, αλλά και  η προσταγή εναρμόνισης με θετικά γιορτινά συναισθήματα,  γεννούν δυσκολίες σε όσους δεν μπορούν να συγχρονισθούν με την επιταγή αυτή .

Στην ουσία όμως τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή. Οι άνθρωποι είναι σημαντικό να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας  να χωρέσουμε μέσα μας την θλίψη και την χαρά.

Είναι κάτι που δεν προβάλλεται και ο πολιτισμός μας χρειάζεται να το επιτρέπει. Η θλίψη, η υπαρξιακή αναδιάρθρωση μπορεί να μας φέρει κοντά στην ιδέα ότι γεννηθήκαμε για το μαζί, ότι με τους άλλους μας συνδέει η ίδια φθαρτότητα και ευαλωτότητα  και μαζί με ένα αίσθημα αυτοσυμπόνοιας, αυτοσυγχώρεσης  και αγκαλιάσματος του εαυτού μας να δώσουμε στην ύπαρξη μας φτερά για το ταξίδι στον Νέο Χρόνο.

Γράφει η  Λύτρα Έφη,κλινική κοινωνική λειτουργός – Ψυχοθεραπεύτρια  (Msc  ). Πλήρες βιογραφικό στους αρθρογράφους.

Ηealthy life, better life!!!

Διαβάστε ακόμη

Αφήστε το σχόλιό σας

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Υποθέτουμε ότι συμφωνείτε με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. Αποδοχή Περισσότερα

Πολιτική απορρήτου και cookies