Η αγάπη ίσως είναι η πιο πολυσυζητημένη έννοια στα βάθη των ετών εως σήμερα και πιθανότατα συναγωνίζεται την έννοια ευτυχία.
Διότι τι αναζητά ο άνθρωπος σε αυτή τη ζωή; Να είναι ευτυχισμένος. Και ευτυχία δίχως αγάπη δεν υπάρχει. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ωστόσο κάποιοι μπορεί να διαφωνήσουν γιατί βρίσκουν κάπου αλλού το νόημα της δικής τους ζωής.
«Η αγάπη είναι υπεύθυνη για τα εννέα δέκατα της όποιας ατόφιας και ανθεκτικής ευτυχίας υπάρχει στη ζωή μας.» C.L. Lewis.
Ωστόσο με βασανίζει καιρό ένα ερώτημα. Τι είναι πιο σημαντικό για την ευτυχία του ανθρώπου; Να δίνει αγάπη ή να παίρνει; Η αμοιβαία αγάπη θα μου πείτε τώρα είναι η ιδανική και αυτή που θα σου δώσει μια αίσθηση πληρότητας.
Ας έρθουμε όμως στην πραγματικότητα, στο τι συμβαίνει τις περισσότερες φορές και όχι στις εξαιρέσεις. Γιατί η αμοιβαία αγάπη αποτελεί εξαίρεση και χαρά σε όποιον την έχει!
Δύσκολο ερώτημα και δύσκολη απάντηση. Πως μπορεί κάποιος να δώσει αγάπη αν δεν έχει δεχθεί; Που να βρεί αποθέματα; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν δεχθεί αγάπη στη ζωή τους. Που αισθάνονται ένα κενό και αυτό οφείλεται στα βιώματά τους, κατά κύριο λόγο στην παιδική τους ηλικία, στο πως μεγάλωσαν μέσα στην οικογένεια και στην όποια συναναστροφή τους με το ανθρώπινο είδος.
Θέλει δουλειά, προσωπική εξερεύνηση, αυτογνωσία, συναισθηματική και πνευματική καλλιέργεια για να καταφέρει κάποιος που δεν έχει δεχθεί αγάπη, να την προσφέρει στους άλλους. Αρχικά θα πρέπει να αγαπήσει τον εαυτό του.
Σίγουρα το να δέχεσαι αγάπη είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα που σε γεμίζει δύναμη, ενέργεια και χαρά.
«Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να μάθεις πως να δίνεις αγάπη και πως να την αφήνεις να έρχεται.» Morrie Schwartz
Όμως τι γίνεται όταν δίνεις αγάπη; Είναι πιο δυνατά τα συναισθήματα από το να λαμβάνεις αγάπη; Αν ανατρέξεις σε συγγράμματα και ποιήματα, συνήθως θα βρείς υλικό για την αγάπη που ένιωσε ο συγγραφέας.
Αυτή που σε απογείωσε, που ένιωσες βαθιά, που έδωσες απλόχερα. Εκείνη την αγάπη που ενώ δεν είσαι μαζί με τον άλλο, τον σκέφτεσαι και θέλεις πάντα το καλό του. Και αν ξεφύγουμε και λίγο από το πλαίσιο της σχέσης ζευγαριού, εκείνη την αγάπη που θέλεις να βοηθήσεις τον συνάνθρωπό σου, χωρίς να περιμένεις κάποιο αντάλλαγμα, ανιδιοτελώς. Αυτό είναι και το πιο ωραίο συναίσθημα γιατί σε γεμίζει χαρά και ευτυχία και τις περισσότερες φορές (για να μην πω όλες και φανώ ουτοπιστική και ρομαντική), η αγάπη αυτή γυρίζει πίσω σε σένα. Το σύμπαν συνωμοτεί και θα σου επιστρέψει αγάπη με κάποια άλλη μορφή, μέσα από άλλον άνθρωπο, μέσα από άλλες καταστάσεις.
“Η αγάπη που δίνουμε, είναι η μόνη αγάπη που κρατάμε” Elbert Hubbart
Να αγαπάς και να προσφέρεις ανιδιοτελώς. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο σε αυτό τον κόσμο που θα σε οδηγήσει στην εσωτερική ευτυχία.
Διαβάστε επίσης: Η αγάπη είναι δόσιμο, ο δρόμος προς την ευτυχία.
Θα κλείσω με τους στίχους κάποιου αγαπημένου τραγουδιού:
Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν’ αγαπάς τους ανθρώπους.
Τα θεριά ν’ αγαπάς και τ’ ανήμερα,
τα νησιά, τα ποτάμια, τ’ αστέρια.
Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια .
Ν’ αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
τη δική σου γαλήνη και κείνα
που μ’ αγάπη το νου μας φωτίζουνε,
και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.
Written by author. Irene Babali