Το πρώτο που συμβαίνει σε έναν δρομέα – καπνιστή, είτε είναι αρχάριος είτε είναι προχωρημένος, είναι να μικραίνει τη χωρητικότητα των πνευμόνων του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παίρνει μικρές – ρηχές όπως λέμε – αναπνοές με αντίκτυπο να λαμβάνει λιγότερο οξυγόνο από αυτό που χρειάζεται. Αρα, άμεσα μειώνεται η αντοχή του. «Δηλαδή θα μπορεί να τρέξει, αλλά και ο χρόνος που θα κάνει δεν θα είναι ο μέγιστος των δυνατοτήτων του και η απόσταση που θα διανύει θα είναι μικρότερη από αυτήν που θα έκανε εάν δεν κάπνιζε» εξηγεί ο Κωνσταντίνος Γουργουλιάνης, καθηγητής Πνευμονολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Το μόνο θετικό που ισχύει στη σχέση του τσιγάρου και του τρεξίματος είναι ότι όταν κάποιος αποφασίσει να βγάλει από τη ζωή του τη συνήθεια του καπνίσματος και να αποκτήσει αμέσως τη συνήθεια του τρεξίματος θα είναι πολύ ευκολότερο γι’ αυτόν να διακόψει το κάπνισμα.