Σίφνος, πεζοπορία στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία του Αψηλού.

απο Irene's Healthy Life

Τι σημαίνει καλοκαιρινές διακοπές για τον καθέναν και με τι είναι συνυφασμένες είναι διαφορετικό από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σίγουρα οι περισσότεροι αναζητούμε την χαλάρωση και την ξεκούραση. Όμως πως το επιτυγχάνει ο καθένας, πάλι διαφέρει.

Πολλοί από εσας θα έχετε νιώσει το αίσθημα, την ανάγκη να κάνετε κάτι διαφορετικό. Κάτι ξεχωριστό από τα συνηθισμένα. Η αλήθεια είναι πως όσο κι αν κάτσεις στην ξαπλώστρα της παραλίας και δεν κουνήσεις ούτε το δαχτυλάκι σου, αν δεν ζήσεις μια εμπειρία που θα «μιλήσει» στην ψυχή σου, μάλλον θα γυρίσεις με «άδειες αποσκευές».

Για να μην τα πολυλογώ σας έχω πρόταση! Αυτή τη φορά πρόκειται για την Σίφνο. Όχι για την τουριστική και την κοσμοπολίτικη Σίφνο. Για την ενδοχώρα της. Για τα βουνά της. Για τα υπέροχα μονοπάτια της. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι διοργανώνεται στο νησί το Sifnos trail & Sifnos run.

Το νησί είναι χαρτογραφημένο με απίθανα μονοπάτια. Το μόνο που χρειάζεστε είναι να δείτε τα χιλιόμετρα, τον βαθμό δυσκολίας και να αποφασίσετε ποιο σας ταιριάζει καλύτερα!

Είχα την τύχη να βρεθώ στο νησί παραμονή του προφήτη Ηλία. 19 Ιουλίου. Ένα από τα μονοπάτια της, είναι το ΦΥΡΟΓΙΑ – ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΑΨΗΛΟΣ. Λέγεται έτσι γιατί στο νησί υπάρχουν τρία εξωκλήσια προς τιμή του προφήτη, αυτό όμως βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο.

photo Irene Babali

 

Όταν ξεκινάς το μονοπάτι το ξωκλήσι(που είναι και μονή) δεν φαίνεται, βρίσκεται από την πίσω πλευρά του βουνού. Και αναρωτιέσαι…που πάω; Φαντάζει πολύ μακριά στην πραγματικότητα όμως είναι μιάμιση ώρα γρήγορο περπάτημα. Ανάβαση γιατί έχει μια υψομετρική δυσκολία αφού ξεκινάς από τα 120 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας (στη θέση Φυρόγια) και καταλήγεις στα 691 μέτρα όπου βρίσκεται η μονή του προφήτη Ηλία του Αψηλού.

Συνάντησα πολλούς νέους ανθρώπους αλλά και ηλικιωμένους. Ακόμα και πολλά μικρά παιδιά. Φαίνεται πως η πίστη τους ένα τάμα τους έδινε δύναμη να συνεχίσουν. Η εικόνα ήταν υπέροχη. Η διαδρομή γεμάτη με χρωματιστά ανθρωπάκια προς τα πάνω, να δημιουργούν ένα χρωματιστό φιδίσιο δρόμο. Κάποιοι πιο τολμηροί ανέβηκαν καβάλα στα άλογα. Σε κάποια σημεία τα πράγματα στενεύουν και οι οπλές των αλόγων γλιστρούν στις πέτρες θα μου πεί στη συνέχεια ο Γιάννης.

photo Irene Babali

Όταν πιά έχεις καλύψει σχεδόν τη μισή απόσταση και αρχίζεις να βλέπεις το μοναστήρι στην κορυφή του βουνού, αναθαρρείς και συνεχίζεις. Τα τελευταία 500 μέτρα έρχονται να βάλουν την δική τους πρόκληση και συνάμα χρώμα στο μονοπάτι. Απανωτά λιθόστρωτα ψηλά σκαλοπάτια με έντονη κλίση. Το βλέπεις τώρα όμως πολύ κοντά σου και παίρνεις δύναμη!

Photo Irene Babali

Και σαν φτάσεις επιτέλους κάποια στιγμή η καρδιά σου πάει να σπάσει. Αυτό δεν είναι απλά θέα. Βλέπεις το νησί 360 μοίρες. Η ατμόσφαιρα είναι πανηγυρική(σημαιάκια παντού) και κατανυκτική συνάμα(επικρατεί ησυχία). ‘Οσοι έχουν ανέβει, κάθονται σε κάθε σημείο που μπορεί κανείς να φανταστεί και κρέμονται σαν τσαμπιά. Ακόμη και πάνω στον τρούλο της εκκλησιάς. Υπέροχο το θέαμα, υπέροχο και το ηλιοβασίλεμα! Το τσιπουράκι μαζί με τα τοπικά κουλουράκια είναι μια πρώτη ανταμοιβή της προσπάθειάς σου.

Photo Irene Babali

Έγινε ο εσπερινός (χωρίς μικρόφωνα μες στην απόλυτη ησυχία) και στη συνέχεια φάγαμε την πιο ωραία ρεβυθάδα της ζωής μου! Ναι! ‘Ηταν πολύ νόστιμη, αλατισμένη με τον κόπο της ανάβασης και με την χαρά να μοιράζομαι αυτή τη στιγμή με τόσους ανθρώπους που είχαν τον ίδιο σκοπό με εμένα. Να ανέβουν, να προσευχηθούν και να χαρούν. Να ζήσουν μια διαφορετική εμπειρία. Όχι δεν έβαλα τα καλά μου και να πάω στο μπαράκι για ποτό. Έβαλα τα αθλητικά μου, πήρα το σακίδιο στην πλάτη και την φωτογραφική μηχανή στο χέρι! Ήθελα να είμαι εκει, να το ζήσω όπως το είχα φανταστεί.

Το φαγητό σε μια υπέροχη τράπεζα(κατάλευκη με καμάρες) που χωρούσε 50 άτομα (το μεγαλύτερο τραπέζι που έχω κάτσει μέχρι στιγμής) και απέναντί μου μια παρέα Γάλλων που ανταλλάξαμε ευχές.

Με φοβερή οργάνωση εξυπηρετηθήκαμε όλοι και μετά ήρθε η ώρα του γλεντιού. Μάλιστα! Παραδοσιακές μουσικές με βιολί και λαούτο για να αρχίσει το γλέντι. Έχετε χορέψει ποτέ μέσα στο προαύλιο μια μονής; Για μένα ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία!

Photo Irene Babali

Ολοι οι άνθρωποι με ένα χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπό τους. Τι πιο όμορφο. Δίπλα ακριβώς υπάρχει ένα μικρότερο εκκλησάκι ο Άγιος Ελισσαίος. Εννοείται ότι αν ανέβεις θα επισκεφτείς και αυτόν.

Aγιος Ελισσαίος. Photo Irene Babali

Δεν θα ξεχάσω τη ζεστή φιλοξενία των διοργανωτών. Και όλο αυτό ήρθε να το χαράξει ακόμα πιο έντονα στη μνήμη μου, η παρουσία του φεγγαριού. Η κατάβαση με φεγγάρι αλλά και φακούς στο χέρι και στο μυαλό χίλιες δυο σκέψεις για όλο αυτό που έζησα και ήταν ήδη παρελθόν.

Εύχομαι να με αξιώσει ο Θεός να ξαναπάω! Το ίδιο εύχομαι και εσάς, να πάτε!

Και αν δεν βρεθείτε στο νησί στις 19 Ιουλίου, δεν πειράζει. Δοκιμάστε την διαδρομή και χωρίς το πανηγύρι και θα με θυμηθείτε!

Κείμενο : Ειρήνη Μπαμπαλή

Διαβάστε επίσης: Στην αναζήτηση της αγάπης.

Υ.Γ. Aν σας άρεσε αυτό το άρθρο μπορείτε να το μοιραστείτε. Αν θέλετε να ενημερώνεστε για θέματα καλής υγείας (άσκηση, διατροφή, ψυχολογία), αλλά και για τις εξορμήσεις / δραστηριότητες μας στην φύση, δεν έχετε παρά να μας ακολουθήστε μας στα social media:

https://www.facebook.com/bloghealthylife
https://www.instagram.com/bhealthylife/
https://www.youtube.com/healthylife

Healthy life, better life!!!
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ του Healthy life: Υγεία δεν είναι μόνο γυμναστική και διατροφή! Είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε και πράττουμε. Είναι το περιβάλλον στο οποίο ζούμε!

Διαβάστε ακόμη

Αφήστε το σχόλιό σας

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Υποθέτουμε ότι συμφωνείτε με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. Αποδοχή Περισσότερα

Πολιτική απορρήτου και cookies